Vorige week spraken we over de huidige tijd als ware het een retraite; een tijd van jezelf terugtrekken uit het normale, het gangbare, om daarin de kracht van de gewoonten, de manieren waarop je gewend bent de innerlijke onrust uit je leven te verdringen, tegen te gaan komen. We hebben gezien dat een retraite weerstand kan oproepen en alleen in een liefdevolle overgave doorstaan kan worden. Een van mijn leraren is Jaap Voigt, en het onderstaande is vooral op zijn wijze lessen gebaseerd.

We spreken in het spirituele leven over een transformatieproces als je bereid bent onder ogen te komen waar de persoonlijkheid liever bij wegkijkt. Er zijn talloze niveaus waarop transformatieprocessen beschreven kunnen worden. Hier volgt er één die volgens mij in deze tijd past.

Een voorwaarde voor een transformatieproces is dat je de instelling en de vaardigheid hebt verworven dat je tot rust kunt terugkeren bijvoorbeeld via meditatie, lichaamsoefeningen, visualisatie, een wandeling door de natuur of het luisteren naar muziek. Het is namelijk alleen van uit rust en stilte dat de ontvankelijkheid ontstaat waardoor het archetype (oerbeeld) van dood en wederopstanding ervaren kan worden.

Het begint meestal met het uit balans raken van de gevoelswereld bijvoorbeeld door onrust, ongemak, onenigheid, ruzie, vervelende dromen en nachtmerries.

Regel: Projecteer die onrust niet op een ander, wordt geen slachtoffer, houdt de spanning uit en keer steeds terug naar rust te midden van de turbulentie in je gevoelswereld.

Door ontvankelijk te blijven te midden van oplopende spanning kan er ineens, uit het niets, een inzicht ontstaan in een patroon dat jou beheerst. Dat kan zijn omdat er iets gebeurt dat precies aansluit bij je staat van zijn op dat moment (wat C.G. Jung “zinvolle coïncidenties” noemde). Dat kan ook gebeuren als je iemand die je vertrouwt om raad vraagt.

Uit jouw gepieker komt geen inzicht voort, dat maakt de zaak alleen maar ingewikkelder. D.w.z. oplossingen die door de persoonlijkheid aangereikt worden werken niet, want die zogenaamde oplossingen komen van hetzelfde niveau als de conditionering die de onrust veroorzaakt.

Belangrijke conclusie: Hulp bestaat en ziet er meestal totaal anders uit dan je persoonlijkheid wenst en verwacht. Sta open voor hulp van een ander, van situaties en van wat het Leven als vanzelf geeft. Je kan het God noemen maar vindt zelf een “taal” waardoor je de werking van God kan toelaten! En besef dat jij niet de eerste bent met dit probleem!

Verdiep je inzicht in het patroon verder door het besef toe te laten hoe lang dit al in je leven gaande is en hoeveel narigheid deze conditioneringen al hebben gebracht. Stop met zelfmedelijden en de slachtofferrol! Wellicht voel je het verdriet dat bij je overlevingsstrategie hoort en laat het berouw toe als je anderen hebt verwond.

Zonder verdriet en berouw over wat conditioneringen bij jezelf en bij andere mensen aangericht hebben is er geen transformatie!

Een transformatie vindt niet plaats door de persoonlijkheid maar is een gift van het Leven waar we voor open moeten leren staan. De persoonlijkheid laat de “Phoenix niet uit de as opstaan”, dat is niets minder dan een mysterie. Door de toewijding bij het ondergaan van transformatieprocessen leert de mens zijn plaats in de natuur en het mysterie van de schepping kennen.

En dat zou wel eens de zingeving kunnen zijn van deze periode waarin we met het coronavirus geconfronteerd worden.

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp