Start website Zen Voorne
augustus 13, 2015
Hoeveel liefde kan je aan?
augustus 28, 2015
Laat alles zien

De ganzen vliegen

2015-08-21 BlogDe ganzen vliegen
De volle smaak van de zon
Geluid van afscheid

Deze haiku schreef ik deze week toen ik in de tuin zat, de lucht al kouder werd en de ganzen overvlogen. Hun geluid gaf mij het gevoel van een naderend afscheid. Het is weliswaar voor velen nog zomer maar de herfst zie je al op vele vlakken langzaam dichterbij komen. . De herfst is een seizoen van loslaten en inkeer. Afstervend groen, een tuinpad vol met spinnenwebben, alles maakt zich klaar voor die inkeer. Ook wij mensen zouden ons meer naar die natuur mogen richten. Ook wij dragen veel met ons mee wat feitelijk geen functie meer heeft en losgelaten zou mogen worden.

Het valt mij in mijn werk als trainer/coach regelmatig op dat mensen letterlijk hun “leed” dicht bij zich meedragen. Soms gaat het om een dierbare herinnering maar ook gaat het soms om gestolde pijn, bijvoorbeeld een opvatting over hoe het leven in elkaar steekt. Door die opvattingen ontstaan situaties die je kwetsen, pijn doen, boos maken en in ieder geval minder vrijheid geven. Om hierin te veranderen moeten we leren loslaten, in mijn taal: de herfst ingaan. Maar de persoonlijkheid wil niet veranderen en houdt vast. Zo ontstaat hechting en voordat we het doorhebben is het onderdeel van onze identiteit geworden en kunnen we het moeilijk loslaten.

Of het ons geluk dient, wordt niet echt in ogenschouw genomen. In de Teisho – de inleidingen – van de sesshin retraite van juli, ben ik daar nader op ingegaan. Via het Boek Jona uit de bijbel kwamen we op het begrip “oproep tot avontuur”. Jona werd ook geroepen om een avontuur aan te gaan. Hij vluchtte echter weg wat hem uiteindelijk duur kwam komen te staan. Hij werd de zee in gegooid en opgeslokt door een grote vis. Een mooi verhaal waar wij ons aan kunnen spiegelen.

Soms worden we door omstandigheden uit onze comfortzone gehaald. Dat kan het aangezicht van een uitdaging hebben maar ook van een conflict of een verandering waar we niet zomaar een antwoord op hebben. De situatie die dan ontstaat kan je vergelijken met een oproep tot avontuur. Om gevoelig te worden voor die oproep tot avontuur moet je eerst stil worden en dicht bij jezelf geraken want anders hoor en merk je niets. De tijd van Jona in de buik van de vis in de diepte van de zee staat symbool voor die inkeer. Het Hebreeuws heeft daar een mooi woord voor: Tesjoewa. Het duidt op het maken van een ommekeer. Loslaten en onthechten om ruimte te maken voor een nieuw pad. Kortom, de herfst vol ingaan en beleven.

De ganzen gaan de komende tijd nog vaak overvliegen en ik hoop dat het geluid van de ganzen u inspireren om uzelf de vraag te stellen: wat is voor mij de oproep tot avontuur? Wat hou ik vast wat eigenlijk geen wezenlijke functie meer heeft? Mag ik u uitnodigen eens op het kussen plaats te nemen om die oproep tot avontuur te kunnen horen?

Een nieuwe blog zal wekelijks op deze website geplaatst worden. Ik kijk uit maar uw reactie.

6 Comments

  1. Kees van Es schreef:

    Mooi geschreven Sjaak….word het niet eens tijd voor een boek…ik zorg wel voor de foto’s

  2. Sjaak schreef:

    Wie weet Kees. Eerst maar eens lezers krijgen op deze blog.

  3. Brigitte schreef:

    Gehoor geven aan de roep tot avontuur kan voelen als een sprong in het diepe. Zo spannend het (soms) niet weten dat het me kan verlammen en ook geeft het me zoveel energie dat ik volop (weer) tot leven kom. Wakker worden uit een diepe slaap en midden in mijn eigen leven staan met mijn verlangens en passies, dat is mijn roep tot avontuur.

  4. Regien schreef:

    Midden in de nacht ontdekte de walvis dat hij kon vliegen. Hij steeg op uit het water en vloog over de oceaan.

    Zo begint een verhaal van Toon Tellegen. De walvis beleeft samen met andere zeedieren een onvergetelijk avontuur en als hij na uren rondjes vliegen moe wordt laat hij zich met een plons in het water vallen en gaat tevreden slapen.

    Mooi beeldend verhaal waar ik aan moest denken na jouw oproep tot avontuur

    Zal ook ik ontdekken, als de overtollige ballast van me afgevallen is, dat ik kan vliegen? Zo licht als een veertje het avontuur tegemoet.

    • Sjaak schreef:

      Alle sprookjes vertellers weten dat de vorm een sprookje is maar dat de essentie van hun verhaal een persoonlijke oproep is. Regien, prachtige reactie, ik vlieg met je mee…