Slaaf zijn van de patronen
maart 6, 2016
Bang voor mogelijkheden
maart 20, 2016
Laat alles zien

De jaloezie van Feijenoord

Foto: Hans Troost

Mocht het beeld bestaan dat een zen leraar zich niet met voetbal bezig houdt, dan wil ik dat hier ontkrachten. Voetbal schijnt emotie, oorlog en nog veel meer te zijn. Dus prachtig werkterrein voor een zen leraar. Ik heb begrepen dat in Rotterdam zuid op zondag als Feijenoord moet spelen eerst gekeken wordt of de club gewonnen heeft voordat de aardappels opgezet worden. Verlies dan geen eten en bij winst veel, heel veel aardappels (en meer…).

Je zou kunnen zeggen dat een ploeg als Feijenoord en haar fans voortdurend kijken naar hetgeen de andere clubs doen en laten liggen. We kunnen hier wel doen alsof zij heel de eredivisie af scannen maar laten we eerlijk zijn, de fans kijken natuurlijk alleen naar wat 020 heeft gedaan. Ik denk dat ik mag stellen dat er een jaloezie heerst tussen de twee clubs. Hopelijk leidt dat tot een prestatiedrang naar winnen zodat er op Zuid genoeg aardappels gegeten kunnen worden.

Jaloezie is een emotie die moeilijk bespreekbaar te maken valt. Er ontstaat meestal een neiging om de ander zodanig af te branden en negatief af te schilderen zodat wij eigenlijk de “gelukkige partij” zijn. “Ik ben niet jaloers”, zeggen we vaak. Jaloezie heeft veel met het zelfbeeld te maken. Hoe denk je over jezelf na in relatie met anderen. Kan je met hetgeen je bedenkt over je eigen zelfbeeld gelukkig zijn of kriebelt er iets. Bewustzijn ontwikkelen over die zaken waar je een gevoel van jaloezie in jezelf herkent is erg belangrijk. Het helpt je om te nuanceren, te waarderen wat er wel is en minder de focus te leggen op wat je niet hebt.

Er is een vorm van jaloezie die helpt en steunend is. We noemen dat ook inspiratie. De ander inspireert jou om te verbeteren, meer motivatie te ontwikkelen om het goede te doen.

Laat Feijenoord maar jaloers zijn op Barcelona en laat de inspiratie de spelers tot ongekende hoogte doen groeien. Of hoort deze gedachte niet bij een zen leraar?

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp

Comments are closed.