De wijze waarop wij in liefde tot een ander kunnen verkeren, heeft een opbouw en ervaring in ons verleden. Het is helemaal niet vanzelfsprekend dat wij zomaar van iemand vol kunnen houden. Soms is het besef over wie wij zijn zo diep geworteld in een negatief geloof dat wij ons niet waardig genoeg achten om bij een ander te kunnen horen . Dit negatieve geloof over wie wij zijn  – gelet het levensverhaal – is veelal onbewust en verdrongen. Toch heeft het werking in de interactie met anderen. Het komt er veelal uit in de vorm van een oordeel; je kijkt de wereld in met een negatieve bril en ziet overal de fout, het onbehoorlijke, het onfatsoen, geen goede moraal, rariteiten en vreemde mensen. Het is een afspiegeling hoe je diep van binnen – vanuit een onbewust deel – over jezelf nadenkt. Althans niet bewust maar het komt er op die manier uit.

Je eigen verhaal kennen is daarom zo belangrijk omdat het ons meer geschikt maakt om in verbondenheid met een ander te kunnen verkeren. Het was Byron Katie die het heel mooi uitdrukte: “Het is niet jouw taak om mij te begrijpen. Dat is mijn taak. “

Ken je verhaal en voel je vrij om je nadenkend vermogen en al je inzichten te gebruiken om het verhaal aan te passen omdat je nu eenmaal geleerd hebt; om je verhaal een andere wending te geven omdat je niet het zelfde blijft; omdat je oude verhaal je beperkt. Geef jezelf meer ruimte om in liefde te kunnen verkeren. Stel je verhaal bij…..

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp