Sören Kierkegaard, Deens filosoof (1813 – 1855), heeft vele wijze opmerkingen gemaakt. Zo heeft hij opgemerkt dat het leven voorwaarts moet worden geleefd maar achterwaarts moet worden begrepen. Binnen de zen traditie wordt hier veel aandacht aan besteed. Het leven kan je immers hard raken en dan kan het gebeuren dat de reactie op hetgeen is gebeurd, oorzaak wordt van een leven met stress, conflicten en ander ongemak. Binnen de zen observeren wij met een liefdevolle, milde naar binnen gerichte blik datgene wat zich aandient.

We weten dat als je veel naar iets kijkt je steeds meer gaat zien; andere nuances, een gelaagdheid en zo kan het zijn dat je een samenhang gaat zien, een patroon van oorzaak en gevolg. Het moeilijkste deel in onze meditatie is daarin het denken niet al te serieus te nemen. Maar al te vaak is het denken gericht op het dienen van het ego. Een persoonlijkheid die vroeg in ons leven is ontstaan en telkens door het leven wordt bevestigd. In die zin wordt het ego ook wel ons overleving systeem genoemd, coping gedrag.

Binnen de zen nodigen wij de deelnemers uit om in te gaan zien dat dit coping gedrag het leven niet alleen maar dient maar ook beknelt. Het beperkt je blik op de wereld.

In de zen behandelen we dit proces op vele manieren. Soms door het maken van een haiku, dan weer door muziek maar ook door verhalen, helende verhalen die een metaforische werking kunnen hebben. Het zijn verhalen die verbeelden, wekken en je in een andere bewustzijnstoestand kunnen brengen. The story of the Weeping Camel, een documentaire uit 2004 van Luigi Falorni, is zo’n verhaal.

Een verhaal over een verstoten kamelenjong. Een verhaal over angst, stil worden en je terugtrekken. Een leven waar de ziel uit geslagen is. Hoe haal je dan weer het leven binnen?

Een metafoor om ons eigen leven beter te gaan begrijpen. Donderdagavond in de zenles hier meer over.

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp