Tekening: Leonardo da Vinci

Je lijf kennen betekent het verleden voelen! Dat is een vreemde uitspraak maar eigenlijk wel heel logisch. Op het moment dat wij iets meemaken waar een bepaalde emotionele impact bij komt, is de geest zo gebouwd dat via het emotionele brein het lichaam klaar gemaakt wordt om te overleven. Dat gebeurt via het vecht en vlucht centrum diep in de hersenen. Van daaruit worden allerlei klieren aangezet die op hun beurt hormonen vrij geven zodat tot actie kan worden overgegaan. Deze stress hoeft op zich zelf niet erg te zijn. Het geeft ons de impuls om de juiste actie in te zetten en voor ons zelf op te kunnen komen.

Echter, er zijn niet zo veel wolven meer waar we voor weg moeten rennen of herten die we met de speer moeten vellen. Hoe zit het dan met ons overlevingsinstinct? Er is iets voor in de plaats gekomen. Het ego, onze persoonlijkheid, heeft zichzelf zo belangrijk gemaakt in de afgelopen eeuwen dat daar ons overleven op gericht is. De stress die een aanval op ons ego, ons imago, oproept is minstens zo heftig als een aanval van een troep wolven. Het nadeel is echter dat we nu niet meer gaan rennen of werkelijk gaan vechten maar in een soort strategie komen te zitten die de controle houdt over hetgeen voor het ego zo belangrijk is. Het vechten of vluchten ziet er dan heel anders uit. Soms ga je verbaal discussiëren of gevat reageren op een opmerking, de ander gaat veel zorg en aandacht aan de ander besteden zodat die het naar de zin heeft. Iedereen heeft zo zijn of haar manieren om het ego te beschermen waardoor het in stand kan blijven. De stress die al dat geregel oproept zit, doordat wij er geen lichamelijke inspanning bij leveren, vaak langdurig in het lijf.

Juist daardoor is bewustzijn creëren op wat zich in je lichaam afspeelt een basis om je goed te kunnen voelen. Goed voelen is je goed voelen. Heel veel mensen hebben de sensoren afgezet die aangeven dat het lichaam belast is geweest of nog steeds is. We willen het simpel weg niet voelen want dan zou het ego in moeten gaan zien dat het niet meer in control is. Zo zijn er steeds meer persoonlijkheden, ego’s, die vanuit hun overlevingsstrategieën (eigenlijk oude conclusies over hoe de wereld in elkaar steekt) een hoog risico vormen voor uitputting en allerlei immuniteitsziekten.

Ze gaan pas weer voelen als er echt iets aan de hand is. Dan kan het al te laat zijn. De tip is om je lijf beter te leren kennen. Binnen de zen bestuderen we voortdurend de adem. In en uit, in haar eigen ritme door het lijf. Geen dag verloopt de adem het zelfde ritme. Als je de adem leert kennen, ga je inzien dat de dag met al haar situaties terug te vinden is in de wijze waarop je adem door je lijf beweegt. Je adem als representatie van de stand van zaken omtrent je geest. Je lijf leren kennen, betekent dat je gaat voelen wat al gebeurd is. Het verleden zit als een gestolde ervaring in het lijf. Wacht niet te lang met het aanzetten van de sensoren maar ga voelen: ga zitten en adem in en weer rustig uit. Ervaar wat er is en laat het zijn.

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp