Soms weet je niet zo goed waarom er agitatie in je zit; je ervaart een rusteloos gevoel, in je lijf maar ook je geest is met van alles bezig zonder enige samenhang. Het lijkt alsof iets ondefinieerbaars je angstig maakt. Dit gevoel kan zo sterk zijn dat velen dat als een enorme hindernis ervaren in de poging om via meditatie rust te gaan ervaren. Ga maar eens mediteren met een dergelijk gevoel in je lijf en geest!

Bij deze ervaring wordt vaak het voornemen om te gaan mediteren afgebroken en blijft het als een ergernis in je hoofd knagen. “Waarom lukt mij dit toch niet? Zal wel niets voor mij zijn!”

Rusteloosheid is vaak een reactie op het ervaren van zorgen. Zorgen die gaan over werk, geld, gezondheid en relaties. Toch is het dan vreemd dat die zorgen over de genoemde onderwerpen op bepaalde momenten aanschouwd kunnen worden zonder dat er rusteloosheid op treedt. Je zou je bij rusteloosheid af kunnen vragen waarom diezelfde zorgen je nu ineens een bepaald gevoel van onrust, spanning en een vorm van angst doet ervaren.

Misschien gaat het om iets meer, om iets wat je eerder niet hebt gezien omdat je dat niet mocht van jezelf. Als dat zo is, dan wordt er bij jou een innerlijk gevecht geleverd over de vraag of je wilt zien wat het is of het verborgen wilt laten. Dat is rusteloosheid: de strijd of je een dieper gelegen vraag, opvatting of behoefte wilt erkennen of dat het verborgen moet blijven.

Tijdens het mediteren kan het je zomaar overkomen: je voelt een onrust en een angstig gevoel rijst omhoog. De neiging is om het mediteren te stoppen en op een andere manier afleiding te gaan vinden. De bedoeling is dat je dan blijft zitten en afstand probeert te nemen van het gevoel van angst en onrust.

Wees nieuwsgierig naar het gevoel en leer het kennen door het zacht en mild te onderzoeken. Waar zit het gevoel in je lijf? Wat gebeurt er met je adem? Probeer in je meditatie ankerpunten te vinden waar je je aan vast kan houden. Ga naar je zitknobbels om te voelen hoe deze het kussen, stoel op bankje raken, ervaar je adem als een ankerpunt waar je altijd je aandacht op kan richten.

Nieuwsgierig blijven verkennen wat onder het gevoel van onrust ligt, welke negatieve kernovertuiging over jezelf, de situatie of de ander wil niet gekend worden? Soms is ziekte, somberheid een manier om de onderliggende angst niet te hoeven voelen. Soms is het harde werken, de verslaving, de manier om niet te hoeven voelen wat onderhuids speelt. Door angst te benoemen en in het spreekwoordelijke licht te plaatsen, ontneem je haar macht.

Wie weet kom je dan achter een harde werkelijkheid: dat het moeilijk te geloven is dat zoiets zo leeg en zo onwaar, je hele leven de drijvende kracht is geweest. Rusteloosheid als misthoorn in de reis naar je ware natuur.

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp