In een organisatie spelen altijd allerlei leefregels over hoe het hoort en wat wel en wat niet kan en mag. Over hoe je je hoort te gedragen en op welke wijze je over de organisatie dient te spreken. Afgelopen zaterdag is daar vanuit Zen Voorne een workshop over gegeven aan een organisatie. Besproken is hoe je als organisatie een cultuur bouwt waarin de directie maar ook de leden steeds meer de neiging hebben daar een dwingend kader van te maken.

Als het goed is dan werken de leden van een organisatie vanuit een zekere missie en bezieling. Er is eens een hoger doel geformuleerd en daar zijn uiteindelijk beleidsregels en operationele afspraken uit voort gekomen. Dan gebeurt er iets in de markt of in de concurrentiepositie en dan kan het ineens gaan over overleven. De schouders gaan eronder en de resultaten moeten omhoog of het tempo moet omhoog en in ieder geval moeten de kosten omlaag. Dit levert werkdruk op die door een ieder weer heel persoonlijk wordt waargenomen en wordt ervaren. Voordat je het weet is die overlevingshouding de nieuwe richtlijn ! Zo doen wij het hier.

In dat geheel van cultuur en werkvoorschriften hebben de werknemers de neiging om de ogen te sluiten voor hun persoonlijke bezieling waarom ze daar eens zijn gaan werken. Soms ervaren ze niet eens de ruimte om die vraag te stellen omdat ze overleven vanuit de gedachte: “er moet brood op de plank komen.” In zekere zin overleef je dan door op de automatische piloot te gaan werken; je doet je ding en je hoopt dat het goed blijft gaan. Een ieder van ons heeft een dergelijke automatische piloot; het zijn gedrag patronen waarin we terugvallen als we het moeilijk krijgen. We overleven maar zijn daar niet altijd gelukkig mee. Als dergelijke patronen een dagelijks terugkerend ritueel worden, zijn we feitelijk slaaf geworden van die patronen. We gaan het als normaal beschouwen en stoppen dan ook met het voelen hoe die werkelijkheid voor ons is. Zo kunnen we doorgaan, slaaf van onze patronen. Hoe moeilijk ook maar binnen de zen meditatie is de eerste stap om dit pijnlijke gegeven te gaan voelen. Vandaar uit kan een volgende stap gezet worden.

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp