Steeds weer brood bakken
juli 12, 2022
Relativisme
september 4, 2022
Laat alles zien

Sporen in de geest

Shunryu Suzuki geeft in zijn boek ‘met zen beginnen’ ons een heldere kijk op het begrip gehechtheid en de noodzaak om te onthechten. Het is eind augustus, de zomer loopt naar zijn eind en velen komen weer terug vanuit een vakantie en gaan naar een bekend ritme van wellicht werken of ander dag, – dagelijks ritme van leven.  In meer of mindere mate zijn we uit dat ritme gestapt om daarin andere ervaringen op te gaan doen. Soms is die fase van ontspanning – een tijd van niets moeten – dermate aantrekkelijk dat het lastig is om weer in dat ritme terug te keren. Je te onthechten van het vakantiegevoel en een nieuwe ervaring in te stappen.

Op zich zelf is dat een interessant gegeven en wat eerder in onze zendo behandeld is geweest ging hierover: “vraag jezelf niet af waar je naar toe gaat (op vakantie) maar waar je van weggaat!” Terug keren in het ritme van je leven, kan inhouden dat je jezelf vragen gaat stellen of je op een manier handelt, je ritme volgt, wat al dan niet helpend is in je levensgeluk. Om deze vraag te kunnen stellen heb je een ambiance nodig van stilte, van niet iets doen. Zitten in stilte is de ruimte creëren om deze vraag telkens naar voren te laten komen. Het antwoord wat niet eerder gegeven en gevolgd is, wordt uit die stilte als het ware geboren. Er moet een bepaalde mate van ontsluiting zijn, noem het ontvankelijkheid, waarna de weeën het antwoord naar buiten brengen. Mensen die worstelen met de vraag of ze de juiste keuzes maken in het leven – vaak geen fijne periode in je leven – zijn in deze vergelijking zwanger van iets moois. Het moet alleen nog geboren worden maar de DNA van het antwoord ligt al klaar.

Het mooie van zitten in stilte is dat we met elkaar werken aan de ontsluiting waardoor het nieuwe er mag zijn. Voor elk van ons is dat een ander aspect maar de weg ernaartoe delen we: met een houding van mededogen en vriendelijkheid nodigen we uit. We worden ontvankelijk voor datgene wat zich aandient. Om open te staan voor het nieuwe moeten we ons ontdoen van de sporen in onze geest over herinneringen met daarin een lading van een oordeel, een mening, opvatting. Het is die ‘geladen herinnering’ die ons kijken naar de toekomst, naar het nieuwe wat zich aandient, kleurt en complexer maakt. Door een opeenstapeling van dergelijke ‘geladen herinneringen’ ontstaan causale verbanden waardoor we het verleden over het nieuwe leggen en niet meer open staan voor wat zich aandient.

Shunryu zegt hierover: “Als je geen sporen wilt nalaten bij wat je doet, moet je handelen met je totale geest en lichaam; je moet je volledig concentreren op wat je doet. Je moet totaal zijn, zoals een goed houtvuur. Je moet geen rokend vuur zijn. Je moet jezelf totaal verbranden. Als je jezelf niet totaal verbrandt, blijft er een spoor van jezelf achter in wat je doet. Er blijft iets achter dat niet volledig verbrand is. Een zen handeling is een handeling die totaal verbrandt; er blijft niets achter dan as. Dat is het doel van onze oefening. As wordt geen brandhout meer.”

Een vleug van kilte
Verpakt in zwoele hitte
De aankondiging

Comments are closed.