Foto: Hans Troost

Soms, dan loop je over straat en ben je zo in gedachten dat je veel niet ziet. Als we eerlijk zijn naar onszelf stellen we vast dat dit best wel vaak aan de hand is. We zijn met van alles bezig maar niet bewust aanwezig waar we op dat moment feitelijk zijn. We vertrouwen dan op onze zintuigen die het geheel af scannen of er iets is wat op een bepaalde manier gevaar op kan leveren. Alle waarnemingen worden langs ons overlevingsbrein geleid en indien er een bedreigende situatie wordt waargenomen, zal dat emotionele brein een signaal geven omdat er actie gevraagd wordt. Zo kunnen we redelijk overleven en ondertussen plannen, voorbereiden, herinneringen ophalen, een innerlijke dialoog voeren of verdwijnen in een favoriete dagdroom.

Zo kan het leven door je vingers glippen en pas achteraf bemerk je dat de week alweer voorbij is en het zondagavond is en je een nieuwe week voor de boeg hebt. De uitdaging is om meer bewustzijn te richten op dat wat we op dit moment aan het doen zijn. Telkens even stil staan om te ervaren wat je doet en hoe dat is. Even stilstaan om te zien waar je eigenlijk bent, rond te kijken en zeer bewust waar te nemen wat niet opvalt en geen aandacht van je vraagt.

Het leven komt dan in een vertraging terecht. Elke keer als wij ons bewust worden wat op dit moment gaande is, staat de tijd even stil en worden we wakker. Binnen de zen noemen we dat “de Boeddha ontmoeten”.

Probeer komende week eens wat meer stil te staan en te zien wat gaande is ….

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp