Overgave als actieve handeling
februari 3, 2019
Hoe ons verlangen invloed heeft
februari 16, 2019
Laat alles zien

We willen zoveel

Ons zelfbeeld wordt gevormd door de manier waarop we intens plezierige of onplezierige gevoelens ervaren. In onze kindertijd hebben we ons allemaal wel eens afhankelijk, zwak, behoeftig en machteloos gevoeld, om de simpele reden dat we dat toen ook echt waren!

De volgende stap die we in ons groot worden volgen, is dat we leren om van dat vervelende gevoel af te komen door te voldoen aan de voorwaarden die onze opvoeders en andere mensen ons stellen: je moet braaf zijn, je mag niet stout zijn, je moet je best doen, je mag niet lui zijn, je moet sterk zijn en je moet er voor de ander zijn, enzovoort.

Zonder dat we ons dat bewust zijn, gedragen we ons bijna altijd zo dat we afwijzing van anderen proberen te voorkomen en liefde en erkenning proberen te krijgen. Faalt deze strategie dan komt dat waardeloze gevoel weer boven, en proberen we daar weer vanaf te komen door te zoeken naar een vervanging van die liefde en erkenning.

Het is niet moeilijk te begrijpen waarom onze substituten zo aantrekkelijk zijn. Ze bevredigen weliswaar niet onze diepste verlangens, maar geven ons een stimulans en zorgen er een tijdlang voor dat we dingen tot ons nemen die ons een prettig gevoel geven.

Ons werk kan een substituut zijn, het roken, het drinken, de seks, de relatie… Het kan allemaal een vervanging zijn om dat waardeloze gevoel van niet goed genoeg zijn niet te hoeven voelen. Het is de kern van ons verslavend gedrag en de samenleving weet daar met haar marketing naadloos op aan te sluiten. Een hedonistische samenleving ontstaat en ook daar kan dan een beeld bestaat dat als je niet mee doet met de race naar bevrediging je een maatschappelijke loser bent. Er is niemand die dat tegen je zegt, nee, dat is – net als bij het kind – iets wat je tegen jezelf zegt. We schrijven ons falen toe aan ons eigen onvermogen en onwaardigheid.

Deze contraproductieve cirkel die in ons zelfbeeld zit ingebakken kan alleen worden doorbroken als we onze diep gewortelde gevoelens van afhankelijkheid en behoeftigheid niet langer onderdrukken maar deze te gaan voelen zonder ermee te versmelten, je ermee te identificeren. Onze gevoelens zijn niet het probleem maar onze gedachte dat ze waar zijn, dat we ‘zijn’ wat we voelen.

Hoe? Door stil te worden op gepaste momenten en je te verhouden tot een liefdevol en oordeelvrij gewaarzijn. Uiteindelijk is dat onze natuurlijke staat.

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp

Met dank aan Tara Brach en haar boek:
 Het leven liefhebben door acceptatie 
en Jan Geurtz met zijn boek: 
verslaafd aan het denken.

Comments are closed.