Er kan een moment optreden in je leven dat je de draai niet kan vinden. Het lijkt dan alsof je iets kwijt bent terwijl dat niet lekker voelt. Er is onrust, grotere mate van irritatie en een algemeen gevoel van onvrede. Je kan er de vinger niet op leggen maar het blijft van binnen aan je knagen en is voortdurend op de achtergrond aanwezig.

Over het algemeen is er dan iets gaande wat aandacht nodig heeft. Het kan gaan over de zaken waarmee je je leven vult: je baan, je relatie, de kinderen of het gaat over een nog niet afgewikkeld gebeuren uit het verleden waar losse eindjes aan je aandacht trekken.

Binnen Zen Voorne behandelen we het oude verhaal over het “Temmen van de os”. Een stripverhaal uit de 12^e eeuw die de spreekwoordelijke weg uitbeeldt naar innerlijke rust en geluk; noem het verlichting. Het verhaal begint met een persoon die de ‘os’ zoekt. Een metafoor voor een bewustzijnstoestand, zo oorspronkelijk en zo dicht op je huid dat het verlichting genoemd kan worden.  Dat zoeken naar die ervaring wordt in het eerste plaatje uitgebeeld. Je bent een zoekende mens geworden. Dat is niet makkelijk want het is juist in deze wereld heel aantrekkelijk om je gevoel van onrust en onvrede op te vullen met alle verleidingen die deze wereld nu eenmaal biedt. Nee, je blijft een zoekend mens, iemand die naar echte antwoorden blijft zoeken.

Dit eerste plaatje van het stripverhaal is heel belangrijk. Je stapt in een innerlijke houding dat je het niet meer weet, dat je geen antwoord hebt terwijl het niet fijn aan voelt. Je hebt er een groot vertrouwen voor nodig. In je zoektocht heb je namelijk geen eindpunt, geen doel op zich. Het is het zoeken wat je drijft. In die zoektocht mag je je twijfel blijven ervaren en voelen. Niets is zeker en de waarheid is overal en nergens. Je wilt wel zekerheid maar in essentie is die er niet. Die twijfel heb je nodig om kritisch te blijven en niets zomaar aan te nemen als de waarheid.

Tenslotte heb je voor die zoektocht een grote mate van moed nodig. Moed om je eigen onvermogen onder ogen te kunnen komen. Je neemt jezelf iets voor en je merkt dat het soms wel en soms niet lukt. Niet ontmoedigd geraken maar met heel veel mededogen je eigen reis blijven bezien.

Goede reis.

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp