Pasen gaat over jou en mij en is een oproep

De kring groter maken
april 7, 2019
De waarachtige mens
april 22, 2019
Laat alles zien

Pasen gaat over jou en mij en is een oproep

Zo op het eerste gezicht lijkt Pasen een christelijk feest te zijn waarin het gaat over verraad, lijden, sterven en een wederopstanding. Het is ook een verhaal over de individuatie, de heel wording van de mens. Een verhaal over het groeiproces naar volwassenheid waarin de mens zijn lijden kan overwinnen, zijn kruis kan dragen en vol mededogen de wereld inkijkt. Het is een verhaal waarin de weg gewezen wordt om tot je ware zelf te geraken.

Jezus, dat zijn wij, verbonden aan de wereld, gehecht aan alles wat zich daar bevindt. Om je ware zelf te vinden zal je los mogen komen van die wereld van vormen, denkbeelden, verlangens en afkeren. Daar is verraad voor nodig van een zekere Judas. Het ego kan zichzelf niet doen opheffen en je zou Judas kunnen zien als een hulpbron (in vermomming) dan wel een deel van je ware zelf. Er moet vaak eerst een crisis komen voordat wij in staat zijn om zicht te krijgen op datgene wat we feitelijk aan het doen zijn.

De veroordeling leidt tot het zelf dragen van je kruis. Het is het volle bewustzijn dat je je leven niet volgens je ware zelf leeft. Je bent opgehouden je dromen te leven, je volgt daar waar je weet dat je niet meer zou moeten volgen, je doet van alles ver weg van je ware zelf. Je leidt een leven wat geen recht doet aan wie jij in essentie bent. Het vraagt moed om dat onder ogen te komen.

Op dat pad zal je vaak en pijnlijk struikelen, kunnen bliksem en donder verdwenen zijn in de wolken en zal je willen dat een vurige afgrond, de hel, jouw verrader ten deel zullen vallen.

Als het vertrouwen er is, de liefde voor jezelf, het mededogen voor jouw proces, gevoeld wordt, hou je deze weg vol en kan er gekruisigd worden. Dan kan het ego sterven, dan scheurt het laken van je masker en komt er een ander gezicht naar voren. Delf mij op en maak mij mooi. De krassen op je ziel, zijn de scheuren waar het licht door schijnt. Op dat moment kan je zeggen: “Het is volbracht”.

Na drie dagen van innerlijke verstilling, het proces van afsterven van het ego, staat de Christus op, de gezalfde. Het is de mens die gelouterd door het proces van de individuatie, heel is geworden. Zijn eigen oorspronkelijke natuur heeft gevonden en vanuit die wijsheid en liefde, vol met mededogen het leven leeft.

De menselijke natuur, de wijze waarop onze hersenen werken, laten niet zomaar zo’n grote transformatie toe. De twijfel slaat toe, de discipelen gaan twijfelen en de neiging is om terug te keren naar het oude vertrouwde leven van ego-bewustzijn. Wij dragen vele stemmen in ons mee die deze twijfel verwoorden. Het laatste gevecht is een strijd met je eigen demonen, je eigen twijfelzuchtige stemmen in je hoofd, het gebrek aan discipline, je wordt getest op vastbeslotenheid.

Pas dan kan na 40 dagen de Hemelvaart voltooid worden en is sprake van innerlijke verlichting. De cirkel is rond, de essentie is gevonden. De geheelde mens kan zijn ware gezicht tonen aan de wereld. De geest wordt uitgestort in de wereld, Pinksteren, en je gaat zo gewoon als het is, het leven verder leven, de spreekwoordelijke markt op, stralende ogen, brede lach, slechts gekleed met een simpel gewaad, zonder franje en zonder opsmuk. Je leeft het leven van een Gezalfde, een mens, heel en gelouterd, met krassen op de ziel, in staat om voluit te zeggen: “Erbarme dich, mein Gott, Um meiner Zähren willen!”

Een mooi Paasfeest toegewenst.

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp

1 Comment

  1. Frans schreef:

    Indrukwekkend geschreven. Het is een proces wat zich een leven lang afspeelt, maar wat ik soms ook in een dag of zelfs een uur ervaar.