Verdriet: de krassen op onze ziel

Kunnen wij de wereld kennen?
april 3, 2016
Er is geen tijd meer om te haasten
april 17, 2016
Laat alles zien

Verdriet: de krassen op onze ziel

2016-04-10 BlogVerdriet verwerken is nodig omdat het anders door trilt in je hele wezen. Het sijpelt dan door al je lagen heen en tast je zin voor het leven langzaam aan. Binnen welk tijdsvlak dat mag plaats vinden is zeer persoonlijk; het ligt aan datgene wat je hebt meegemaakt, aan de wijze waarop je het volledig onder ogen wilt komen, je draagkracht en de wijze waarop het leven je nog meer heeft geraakt. Binnen de zen proberen we te onderscheiden dat de pure vorm van verdriet – het moment dat het verlies je raakt – de pijn is. Die pijn kan meedogenloos hard zijn. Met het denken over die pijn – en dat start vaak direct na het ervaren van de pijn – vangt het lijden aan. Een diep en zwaar lijden kan een gevolg zijn. We worden dan overspoeld met herinneringen, gevoelens en zelfs lichamelijke pijn.

Dit verdriet, meedogenloos en hard, verdwijnt niet door het weg te drukken met allerlei activiteiten, met bezigheden waardoor je afgeleid wordt. Het moet onder ogen gebracht worden, je dient de pijn en het verdriet dichterbij te halen om alle kanten en facetten te leren kennen. Steeds dieper leer je de groeven en de krassen op je ziel kennen. Het lijkt je op te slokken en je weg te slaan.

Pas dan, als alles gekend is, kan de geur van een tuin weer worden opgesnoven, kan het eten je weer smaken, kan het boek je weer boeien. Dan is wel een litteken, een kras op de ziel waardoor je getekend bent. Het zijn die krassen waar ook het licht weer door kan schijnen, waardoor het leven weer terug kan keren.

Het zijn die krassen, het verwerkte verdriet,  die ons zacht maken en invoelend naar anderen. Binnen deze harde en op prestatie gerichte samenleving, zijn het juist die mensen, getekend door verdriet, die de wereld meer in balans houden.

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp

2 Comments

  1. karin van duuren schreef:

    Bijzonder en tegelijk ook herkenbaar! Dankjewel!

    • Sjaak schreef:

      Dag Karin,
      Fijn dat je het herkend; laat het licht maar door je krassen heen schitteren. Het maakt je mooier.