De waarachtige mens
april 22, 2019
Acceptatie en toch ingrijpen
mei 5, 2019
Laat alles zien

Vorm is leegte en leegte is vorm

Lopen op een strand, je voetdrukken achter je en de golven die de indrukken weer wegspoelen. Het geeft iets weer wat in de zen met leegte bedoeld wordt. Het is de afdruk in het zand, het is de holte in je hand waardoor er iets in kan liggen, het is de homp klei die zo gevormd wordt zodat een leegte ontstaat en wij het een pot gaan noemen. De muziek wordt melodieus en krijgt ritme en vaart door de momenten van stilte tussen de noten. Het is altijd de leegte die zorgt voor bruikbaarheid en schoonheid.

Zo is het ook met onze taal; als wij een scooter gebruiken om een wereldreis mee te maken en telkens wordt een onderdeel vervangen, komen we dan nog met dezelfde scooter terug? Elke fractie van een seconde worden duizenden cellen in ons lichaam vervangen door anderen; zijn wij dan over een tijdje nog steeds dezelfde?

In ons bestaan hebben wij verhalen nodig die ons identiteit geven; de valkuil ligt in het feit dat wij er niet een doorlopend verhaal van maken waarin figuren veranderen en ontwikkelen maar in plaats daarvan willen we blijven wie we waren. We houden de vorm van destijds vast en zien niet in dat alles vergankelijk en voortdurend aan verandering onderhevig is.

Een oude hulpbehoevende en alleenstaande man binnen mijn buurt zou eigenlijk hulp moeten aanvaarden; hij is echter verknocht aan het verhaal dat hij een stoere autonome vent is die alles zelf wel oplost. Hij accepteert geen hulp en anderen noemen hem zeer eigenwijs. Zijn verhaal over wie hij is, lijkt te zijn bevroren; een stilstaand beeld geworden waarin het leven weg lijkt te vloeien. We noemen dat in onze maatschappij een zorgmijder.

Binnen de zen proberen we steeds meer bewustzijn te krijgen op het feit dat elke vorm verandert en in de kern van de zaak leeg is. Geen betekenis, geen blijvend karakter heeft en uiteindelijk alleen maar energie is. Dat houdt in dat het beeld wat eenieder over zichzelf heeft, zou mogen veranderen, evolueren en in beweging mag komen. Elke keer mag u het nieuwe hoofdstuk schrijven en de kunst is dan niet vast te houden aan oude beelden en eerdere hoofdstukken maar te blijven scheppen en echt iets nieuws te maken. Dan kan er vanuit het besef dat vorm leeg is iets moois ontstaan.

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp

Comments are closed.