Eenzaamheid
januari 21, 2018
Alle dagen zen
april 8, 2018
Laat alles zien

Weer heel worden

“Ieder huisje heeft zijn kruisje”. Een oude katholieke spreuk die betrekking had op familie gedoe, familiedrama’s en familiekwesties die soms de familie enorm uit elkaar wierp. “De vuile was buiten hangen” was ook een spreuk die vroeger vaker dan nu uitgesproken werd en betekende dat je over onaangename zaken met een buitenstaander sprak.

Wat deze twee uitspraken gemeen hebben is dat we in families de neiging hebben om over onaangename zaken, soms zelfs trieste en traumatische gebeurtenissen, niet breedvoerig te spreken, zeker niet met buitenstaanders.

Een logisch gevolg van deze overleving is dat een hele familie dan wel leden van die familie de verbinding met anderen meer of minder kwijtraken en daardoor een bepaald gevoel van eenzaamheid ervaren. We weten inmiddels dat bij kinderen het taboe om ergens over te mogen spreken soms nog erger uitpakt dan datgene wat feitelijk is gebeurd.

Het is dan het zwijgen, het niet spreken erover, het negeren van wat gebeurd is, wat iets in de betreffende persoon en de familie stuk maakt. Door het taboe wordt een deel van jezelf afgesplitst en verdrongen. Het mag niet in het bewustzijn levend en wel aanwezig zijn. De mate van deze afsplitsing bepaald ook op welke wijze het overlevingsdeel actief gehouden moet worden om ervoor te zorgen dat het pijnlijke deel niet weer terugkeert in het bewustzijn.

Er wordt dus gedrag ontwikkeld – aangeleerd – om het onplezierige, het dramatische buiten het bewustzijn te houden. Veel nare zaken dus ook veel gedrag om het buiten de deur te houden. Dat aangeleerde gedrag kan dan zo nadrukkelijk uit gaan maken van je persoonlijkheid dat je er steeds vaker IK tegen zegt.

Je gaat je steeds meer gedragen overeenkomstig dat aangeleerde overlevingsgedrag: je wordt een optimist, altijd lachen en plezier of je ziet altijd wel een beer op de weg en zal dus nooit spontaan zaken oppakken of je bent bij een gespannen sfeer altijd wat onzichtbaar en teruggetrokken….

Om heel te worden is bewustzijn uitermate belangrijk. Weten dat het overlevingsdeel in jou een manier is om de eerdere situatie niet te hoeven voelen. We blijven dan een beetje stuk.

Zitten in stilte, de blik naar binnen gericht en gewaar worden wat zich aandient. Dat is een innerlijke houding van verstilling, rust en observatie waardoor het onnoembare, het niet gevoelde en alles wat zich in het donker afspeelt langzaam naar voren mag treden. Omdat je dat nu aankan, omdat jij er een opening voor geeft, omdat jij heel wilt worden.

Namasté,

Sjaak Ruivenkamp

1 Comment

  1. Regien schreef:

    Zittend in stilte maakte ik dit ‘schilderij’ en deze haiku:

    Kleurenpalet
    asgrauw en zonnebloemgeel
    dat is wie ik ben